เที่ยวแม่ฮ่องสอน 2011

จะว่าไปแล้วครั้งนี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้ไป ครั้งนี้เป็นครั้งที่สี่แล้ว แต่มาคราวนี้กลับเริ่มทริปไปแม่ฮ่องสอนโดยไม่ทันได้ตั้งตัวเลย เริ่มจากคุณพ่อได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนคุณแม่ ซึ่งขับรถนำไปถึงแม่ริมแล้ว คุณพ่อก็ยุใหญ่บอกว่าตามเขาไปด้วยเลยก็ดี เบื่อบ้าน ทุกคนก็เลยเซย์เยส ยกเว้นคุณแม่ที่รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย แต่ก็ยอมตามใจ ว่าแล้วก็เก็บของใส่กระเป๋าแบบลวกๆใช้เวลาเพียง10กว่านาทีได้มั้ง หายใจหายคอแทบไม่ทัน แต่ก็ต้องขับรถไปให้ทันรถเพื่อนแม่

สุดท้ายก็ไปทันกันที่ปาย ทางสาย 1095 ยังคงท้าทายและเร้าใจเช่นเคย ที่ปายก็ไม่มีอะไรมาก ครั้งก่อนเคยมากับเพื่อนแล้ว คราวนั้นขี่มอเตอร์ไซค์ไปเที่ยวรอบนอกเมืองสนุกสนาน ครั้งนี้เลยเอาแบบซอฟๆ แบบไม่ต้องวางแผนอะไรมาก แค่กางเต้นท์ริมแม่น้ำปาย สูดอากาศสดชื่น เดินถนนคนเดิน กิน กิน กิน และก็กิน นอนหลับและตื่นเช้ามาดูพระอาทิตย์ขึ้นอันสวยงาม

สิ้นสุดการเที่ยวปาย เราขับรถต่อไปยังแม่ฮ่องสอน ทางไปสู่ปางมะผ้าสวยงามมาก และโหดหินไม่แพ้กัน เราแวะชมวิวรับลมหนาวที่ดอยกิ่วลม อยากจะบอกว่ามีทั้งลมมีทั้งหมอกมองไม่เห็นอะไรไกลๆเลย แต่วิวจากบนดอยสวยมาก หนาวแต้ๆสุดขั้วหัวใจ ธนกฤตซื้อไข่ปิ้งมากิน 2 ฟอง รองท้องก่อน ก็อร่อยดีนะ นานๆที กินไข่ปิ้งจิ้มแม็กกี้

เราไม่ได้แวะปางอุ๋งกับถ้ำปลาเนื่องจากเวลาไม่พอ (เคยมาแล้วเมื่อปี 2547) เลยตรงไปเข้าตัวเมืองแม่ฮ่องสอนเลย วันนี้ไม่ได้นอนเต้นท์ แต่นอนรีสอร์ทเพื่อนของเพื่อนแม่ (ความจริงเขาตั้งใจจะมาพบกันนั่นแหละ) บรรยากาศดีมากเลย สวยสุดๆ อยู่ไกลจากตัวเมืองประมาณ 12 กิโลเมตร พอตอนบ่ายหลังกินข้าวเที่ยงเราก็ขับรถไปชมหมู่บ้านกะเหรี่ยงคอยาวกัน (หมู่บ้านห้วยเสือเฒ่า) ถนนที่ไปดีขึ้นจากที่เคยมาแต่ก่อนมากๆ ทางที่รถต้องขับลงน้ำก็ทำฝายให้น้ำไม่ลึกมาก สะดวกสะบายขึ้นเยอะ พอไปถึงคุณแม่ก็ช็อปผ้าไหม ส่วนธนกฤตติดใจกับดนตรีพื้นเมืองของเขา เลยนั่งคุนสนุกสนานกับพี่มะเตี่ยง อยากจะบอกว่าเขาอัธยาศัยดีมาก เล่นกีต้าร์เทพมากๆเลยด้วย เลยอุดหนุนซีดีเพลงพื้นเมืองมาหนึ่งแผ่น ซึ่งร้องโดยพี่มะเตี่ยงเอง (เราเองก็ชอบเพลงแนวเวิลด์ซะด้วย) แถมแผ่นของอีกร้านนึงด้วย อันนี้เป็นสะล้อ ซอ ซึง ได้ครบรสชาติเลยทีเดียว อีกร้านเป็นร้านขายผ้าไหม มีพี่กะเหรี่ยงนั่งทอผ้าอยู่ แบบว่า เขาสวยมากอ่ะ สวยจริงๆนะ เหมือนในเรื่อง แก้วกลางดง (ป็อก ปิยธิดา) เลย เราเดาว่าเขาอายุสัก 18-19 แต่เขาบอกแกมหัวเราะใหญ่เลยว่า "ไม่ใช่ค่ะ.... 30 กว่าแล้วๆ" อึ้งกันไปเลยครับท่าน สิ่งที่ได้มาก็อีกชิ้นก็คือ หวูดไม้ไผ่ มีโน้ตติดพร้อมเสร็จสรรพ เราเองก็เป่าไม่ค่อยเก่งหรอก แต่อยากจะเอาไปเล่นอวดเพื่อนๆให้ได้ เลยต้องฝึกเป่าสักหน่อย  ที่ห้วยเสือเฒ่านี่ไม่ได้มีแค่ กะเหรี่ยงคอยาวอย่างเดียว ยังมีกะเหรี่ยงหูยาว (ใส่ห่วงที่หู) อีกด้วย เลยได้ความรู้ใหม่มาว่า กะเหรี่ยงคอยาว (ซึ่งเป็นคนส่วนใหญ่ของหมู่บ้าน) เรียกว่า Kayan ส่วน กะเหรี่ยงหูยาว เรียกว่า Kayaw เป็นเผ่าที่แตกมาจากเผ่าเดียวกัน อพยพมาจากอีกฝั่งของชายแดนเหมือนกัน ที่สำคัญจริงๆคือมีป้ายเตือนด้วยว่า อย่าไปแตะต้องตัวสาวๆเขา เพราะจะผิดประเพณี เขาถือ อันนี้ก็เป็นความเชื่อเน้อะ สรุปว่าไปคราวนี้มีอะไรให้ชมหลากหลายขึ้น ประทับใจพี่มะเตี่ยงที่สุด....

นอนแม่ฮ่องสอนหนึ่งคืน ก่อนตื่นเช้าไปไหว้พระธาตุดองกองมู ไม่ได้แวะทุ่งดอกบัวตองดอยแม่อูคออีกเช่นเคย (เวลาไม่พอ) ก็ตรงไปอำเภอแม่ลาน้อยเลย ที่นั่นมีกาแฟสด นมแกะสดขาย ชอบแกะ ขนปุย น่ารักดี เชื่องอีกต่างหาก ทางสายขุนยวม-แม่ลาน้อย เลาะริมห้วยหางปอนตลอด แต่ฝนตกช่วงที่ผ่านมาทำให้ห้วยเซาะ ทางทรุด ดินถล่มตลอดทาง เรียกได้ว่าต้องขับกันอย่างระวังสุดขีด พอเลยไปถึงแม่สะเรียงก็ร่มรื่นขึ้นมาด้วยร่มเงาสักที่ขึ้นยืนต้นสูงสองข้างทาง ถึงตัวอำเภอก็แวะศูนย์วัฒนธรรม ที่นี่มีห้องจำลองบ้านของเผ่าละว้ากับกะเหรี่ยงด้วย เข้าไปตอนแรกแบบตกใจมากเลย หุ่นขี้ผึ้งคนเหมือนจริงมาก อยู่ในห้องมืดๆสลัวๆ จุดตะเกียงสองสามดวง บวกกับดนตรีที่เขาเปิดประกอบ หลอนอย่างกับหลุดมาจากละครเรื่อง ห้องหุ่น แต่ก็ได้ความรู้อะไรมาบ้างเหมือนกัน

ได้เวลากลับแล้วก็ขับรถยาวเลย ทางเลาะแม่น้ำแม่แจ่มสวยงามมาก แต่ทางทรุดเยอะเนื่องจากน้ำเซาะ เราขับลัดกลับลำปางทางสันป่าตอง-ลำพูน กลับมาถึงบ้านก็พากันสลบไสลกันหมด เหนื่อยเหมือนกันนะ

สรุปว่า ไปแบบไม่ได้วางแผนนี่มันมันส์จริงๆ แบบนี้ต้องชวนออกทริปกันบ่อยๆซะแล้ว

พบกันใหม่ครั้งหน้ากับทริปหลวงพระบางครับ