Crayon Tabibito

จะว่าไปแล้วครั้งนี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้ไป ครั้งนี้เป็นครั้งที่สี่แล้ว แต่มาคราวนี้กลับเริ่มทริปไปแม่ฮ่องสอนโดยไม่ทันได้ตั้งตัวเลย เริ่มจากคุณพ่อได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนคุณแม่ ซึ่งขับรถนำไปถึงแม่ริมแล้ว คุณพ่อก็ยุใหญ่บอกว่าตามเขาไปด้วยเลยก็ดี เบื่อบ้าน ทุกคนก็เลยเซย์เยส ยกเว้นคุณแม่ที่รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย แต่ก็ยอมตามใจ ว่าแล้วก็เก็บของใส่กระเป๋าแบบลวกๆใช้เวลาเพียง10กว่านาทีได้มั้ง หายใจหายคอแทบไม่ทัน แต่ก็ต้องขับรถไปให้ทันรถเพื่อนแม่ สุดท้ายก็ไปทันกันที่ปาย ทางสาย 1095 ยังคงท้าทายและเร้าใจเช่นเคย ที่ปายก็ไม่มีอะไรมาก ครั้งก่อนเคยมากับเพื่อนแล้ว คราวนั้นขี่มอเตอร์ไซค์ไปเที่ยวรอบนอกเมืองสนุกสนาน ครั้งนี้เลยเอาแบบซอฟๆ แบบไม่ต้องวางแผนอะไรมาก แค่กางเต้นท์ริมแม่น้ำปาย สูดอากาศสดชื่น เดินถนนคนเดิน กิน กิน กิน และก็กิน นอนหลับและตื่นเช้ามาดูพระอาทิตย์ขึ้นอันสวยงาม สิ้นสุดการเที่ยวปาย เราขับรถต่อไปยังแม่ฮ่องสอน ทางไปสู่ปางมะผ้าสวยงามมาก และโหดหินไม่แพ้กัน เราแวะชมวิวรับลมหนาวที่ดอยกิ่วลม อยากจะบอกว่ามีทั้งลมมีทั้งหมอกมองไม่เห็นอะไรไกลๆเลย แต่วิวจากบนดอยสวยมาก หนาวแต้ๆสุดขั

ตั้งแต่เมื่อเช้า ฟากฟ้าได้เทฝนลงมาไม่ขาดสาย แปลกใจอยู่นิดๆ ที่ละอองฝน ได้พาความเหงามาด้วย และแล้ว บางเรื่องราวที่ถูกลืมเลือน ก็ถูกเรียกย้อนกลับมาในความคิด ด้วยบทเพลงที่เปิดอยู่ในเครื่องคอมพิวเตอร์ สายของวันที่ฟ้าครึ้มไม่ต่างกันเลย แตกต่างกันตรงที่เวลา และบุคคลที่เปลี่ยนแปลงไป วันนั้น ความเครียดจากการสอบ ที่ทำคะแนนไม่ค่อยดีนัก กลับทำให้เกิดความสุขเล็กๆ จากทริปเล็กๆ ซึ่งคิดขึ้นได้กะทันหัน หลังจากอยู่ที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่มาหนึ่งปี ยังไม่รู้เลยว่าหน้าตาของอ่างเกษตรเป็นยังไง จึงพกกล้องถ่ายรูป หามุมสวยๆเก๊กท่าถ่ายกันยกใหญ่ ลมเย็นๆพัดมา กับความอบอุ่นของมิตรภาพ ผมกับเพื่อนอีกสองคน นั่งปล่อยอารมณ์ไปเรื่อยๆ ให้ความล้าจากห้องสอบหายไป ถ่ายรูปกันไปสักพัก ท้องก็เริ่มหิว ด้วยเงินที่มีเหลืออยู่ปลายเดือนจำนวนน้อยนิด เราจึงพากันไปทานร้านอาหารอีสานเล็กๆ แถวสวนสุขภาพหน้ามอชอ อาจจะไม่ค่อยหรูหราเท่าไหร่ แต่ก็พออร่อย อันที่จริง ก็นานแล้วที่ไม่ได้ทานอาหารแซ่บๆอย่างนี้ ปกติจะทานแต่แถวโรงอาหารในมหาวิทยาลัย ตอนที่นั่งทานกันอยู่ ก็มีสุนัขตัวหนึ่ง เข้ามาขอส่วนแบ่งด้วย ไอ้เราก็อดสงสารไ