บ่อแก้วในวันฝนพรำ
การเดินทางเริ่มขึ้นแต่เช้าตรู่ที่วัดในวันฝนตก พระ เณร แม่ชี คนขับรถ และผม ช่วยกันขนกล่องหนังสือและต้นไม้ที่จะนำไปปลูกขึ้นรถ การเดินทางจากลำปางไปยังด่านเชียงของเป็นไปอย่างธรรมดา ถนนช่วงเชียงคำถึงเชียงของถูกรื้อทำใหม่เพื่อปรับปรุงต้อนรับยุคอาเซียน เราจึงเดินทางกันอย่างระมัดระวัง ขับช้าๆไปบนทางซ่อมลูกรัง พระเณรที่มาด้วยกันก็พากันหลับไป ในที่สุด.... ก็มาถึงเชียงของในเวลาบ่าย 3 โมง เราแยกกับแม่ชีและคนขับรถ เพื่อข้ามไปฝั่งลาว เราเอ่ยทักทายกับครอบครัวของพระหล้า แล้วพากันนั่งรถไปที่วัดพระธาตุผ้าคำ ซึ่งอยู่บนเนินเขาติดริมแม่น้ำโขงใกล้ๆกันนั่นเอง จากนี้ไม่ไกล สามารถมองเห็นสะพานมิตรภาพแห่งที่ 4 เชื่อมประเทศไทย-ลาวได้ชัดเจน ถนนเส้นนี้นำเราไปสู่เมืองหลวงน้ำทา บ่อเต็น ทะลุไปถึงสิบสองปันนา ประเทศจีนได้ หมู่บ้านที่เราอยู่นี้ เรียกว่า หมู่บ้าน ตีนทาด หรือถ้าเข้าใจในความหมายภาษาไทยก็คือ ตีนพระธาตุนั่นเอง พระธาตุแห่งนี้อายุร้อยกว่าปีแล้ว สมัยก่อนเป็นวัดร้าง และถูกบูรณะ ฟื้นฟูใหม่ วันนี้ วัดพระธาตุผ้าคำ คึกคักไปด้วยพระและเณรหลายรูป รวมไปถึงพระเณรที่มากับผมจากท่ามะโอ ซึ่งเคยบวชเรียนอยู่ที่วั